Deniz Kurmay Albay Utku Arslan’ın, eşi Işılay Arslan ve kardeşi Aykut Arslan aracılığıyla, Gazeteci Vecdi Altay’a gönderdiği mektup, aynen şöyle:
Bir gün hocanın evinin bahçesinde panik halinde bir şeyler aradığını gören cemaat merakla sorar;
- “Hayırdır hocam yana döne ne arıyorsun böyle?”
Hoca cevap vermiş:
- “Anahtarımı kaybettim, onu arıyorum.”
Cemaat;
- “Biz de yardım edelim daha çabuk buluruz” demiş ve birlikte anahtarı aramaya başlamışlar. Ancak bahçenin altını üstüne getirmelerine rağmen anahtarı bulamamışlar.
Cemaat;
- “Hocam, burada kaybettiğinden emin misin?” deyince Hoca’nın cevabı gecikmez:
- “Tasalanmayın a komşular. Ben anahtarı bodrumda kaybettim. Orası karanlık, inmeye korkuyorum. O yüzden burada arıyorum.” demiş.
Kıssadan hisse; sorunun temeline inmeye korkarsanız, çözümü başka yerlerde ararsanız, boşuna uğraşırsınız.
Eğer bir sorunu çözmek istiyorsanız yapmanız gereken sorunun temelini bulmak ve kaynağında çözmektir. Asıl sorun yerine başka şeylerle uğraşırsanız, sorun gitgide büyür ve sonuçta sizin çözemeyeceğiniz bir boyuta ulaşır.
Türkiye aynı hatayı defalarca yaptı. Halen de yapmaya devam ediyor. Maalesef bizim yöneticilerimiz hep bataklık ile uğraşmak yerine sivrisineklerle uğraşmayı tercih ettiler.
Terör sorununun temeline inip kaynağı ile uğraşmaktansa teröristlerle uğraştılar. Terörizmin sebebi nedir, asıl sorun nerededir, hiç kimse merak bile etmedi. Sadece teröristler öldürüldü. Ama bataklık yani terörizm yerinde durduğu için öldürülenlerin yerine daha fazla terörist üretmeye devam etti.
Aynı hata Fethullah Gülen Cemaati konusunda da yapılıyor. Yıllarca askeri okullardaki genç subay adaylarından Işık Evlerine gittikleri tespit edilebilenler Silahlı Kuvvetlerden atıldılar. Ama hiç kimse Işık Evlerinin sahipleri ve ya yöneticileri konusunda hiçbir şey yapmadı. Hatta siyasiler bu okulların sahibi olan kişiyle kol kola resimler çektirip onun desteğini almaya çalıştılar.
Yazının başındaki fıkradaki hocanın yaptığını yapmayıp, bugün cemaatin yargıda, medyada, Silahlı Kuvvetlerde, Emniyet teşkilatında bu seviyeye ulaşmasının temel sebebini araştırırsak, Türkiye olarak temel sebebimizin “AHLAK” olduğunu göreceğiz.
Son otuz yıldır hemen hemen tüm siyasi partiler menfaatleri uğruna Cemaatin tüm yaptıklarına göz yumdular, birçok iş adamı maddi menfaatleri uğruna Cemaati destekledi ve sonunda ahlak kuralları hiçe sayılıp menfaatler öne çıkınca bugüne gelinmesi kaçınılmaz oldu.
Bence yaşadığımız bütün dertlerimizin temelinde yatan sebep ülkemizde ahlak anlayışının her geçen gün daha kötüye gitmesidir. Yandaki resim Akşam Gazetesi’nin 12 Aralık 1942 tarihli sayısının ana sayfasına aittir. Bu sayıdaki bir karikatür Balyoz davasının özünü oluşturmaktadır.
“Yeni Milli Mücadelemiz” konulu karikatürde Ahlak ve Menfaat arasında bir kavga vardır ve ahlak, menfaate karşı galip gelmektedir.
Fakat aradan 70 yıl geçtikten sonra durum tam tersine dönmüş ve bugün geldiğimiz durum itibarıyla menfaat ahlakı nakavt etmek üzeredir.
Bugün, ahlaklı insanlar ile şahsi menfaatlerini başta toplum olmak üzere her şeyin üstünde tutan, bu menfaatler uğruna din dâhil her şeyi kullanmaktan, yalan söylemekten, iftira atmaktan çekinmeyen, bir yerlere gelebilmek için başkalarını karalamaktan çekinmeyen insanlar arasında pek de adil olmayan bir mücadele devam etmektedir.
Balyoz davasında yapılan haksızlıklar, hukuksuzluklar, sahte deliller, yanlış bilirkişi raporları, gerçekler ile hiç alakası olmayan polis tutanakları, imzasız ihbar mailleri hepsi bu temel soruna dayanmaktadır.
Ama gelinen noktada eğer ahlak sahibi insanlar toparlanmazlar ise çocuklarımıza yaşanabilir bir ülke bırakma ihtimalimiz her geçen gün azalıyor.
Bugün yaşadığımız ve gelecekte muhtemelen yaşayacağımız bütün sorunların temelinde bence ahlak anlayışı yatmaktadır.
Türkiye için önümüzdeki yıllar, ahlaklı insanlar ile ahlaksız insanlar arasındaki mücadele ile geçmelidir.
Herkes safını ona göre seçmelidir.
TÜRKİYE ANAHTARI NEREDE KAYBETTİYSE ORADA ARAMALIDIR…
Deniz Kurmay Albay Utku Arslan’ın, eşi Işılay Arslan ve kardeşi Aykut Arslan aracılığıyla, Gazeteci Vecdi Altay’a gönderdiği mektup, aynen şöyle:
Bir gün hocanın evinin bahçesinde panik halinde bir şeyler aradığını gören cemaat merakla sorar;
- “Hayırdır hocam yana döne ne arıyorsun böyle?”
Hoca cevap vermiş:
- “Anahtarımı kaybettim, onu arıyorum.”
Cemaat;
- “Biz de yardım edelim daha çabuk buluruz” demiş ve birlikte anahtarı aramaya başlamışlar. Ancak bahçenin altını üstüne getirmelerine rağmen anahtarı bulamamışlar.
Cemaat;
- “Hocam, burada kaybettiğinden emin misin?” deyince Hoca’nın cevabı gecikmez:
- “Tasalanmayın a komşular. Ben anahtarı bodrumda kaybettim. Orası karanlık, inmeye korkuyorum. O yüzden burada arıyorum.” demiş.
Kıssadan hisse; sorunun temeline inmeye korkarsanız, çözümü başka yerlerde ararsanız, boşuna uğraşırsınız.
Eğer bir sorunu çözmek istiyorsanız yapmanız gereken sorunun temelini bulmak ve kaynağında çözmektir. Asıl sorun yerine başka şeylerle uğraşırsanız, sorun gitgide büyür ve sonuçta sizin çözemeyeceğiniz bir boyuta ulaşır.
Türkiye aynı hatayı defalarca yaptı. Halen de yapmaya devam ediyor. Maalesef bizim yöneticilerimiz hep bataklık ile uğraşmak yerine sivrisineklerle uğraşmayı tercih ettiler.
Terör sorununun temeline inip kaynağı ile uğraşmaktansa teröristlerle uğraştılar. Terörizmin sebebi nedir, asıl sorun nerededir, hiç kimse merak bile etmedi. Sadece teröristler öldürüldü. Ama bataklık yani terörizm yerinde durduğu için öldürülenlerin yerine daha fazla terörist üretmeye devam etti.
Aynı hata Fethullah Gülen Cemaati konusunda da yapılıyor. Yıllarca askeri okullardaki genç subay adaylarından Işık Evlerine gittikleri tespit edilebilenler Silahlı Kuvvetlerden atıldılar. Ama hiç kimse Işık Evlerinin sahipleri ve ya yöneticileri konusunda hiçbir şey yapmadı. Hatta siyasiler bu okulların sahibi olan kişiyle kol kola resimler çektirip onun desteğini almaya çalıştılar.
Yazının başındaki fıkradaki hocanın yaptığını yapmayıp, bugün cemaatin yargıda, medyada, Silahlı Kuvvetlerde, Emniyet teşkilatında bu seviyeye ulaşmasının temel sebebini araştırırsak, Türkiye olarak temel sebebimizin “AHLAK” olduğunu göreceğiz.
Son otuz yıldır hemen hemen tüm siyasi partiler menfaatleri uğruna Cemaatin tüm yaptıklarına göz yumdular, birçok iş adamı maddi menfaatleri uğruna Cemaati destekledi ve sonunda ahlak kuralları hiçe sayılıp menfaatler öne çıkınca bugüne gelinmesi kaçınılmaz oldu.
Bence yaşadığımız bütün dertlerimizin temelinde yatan sebep ülkemizde ahlak anlayışının her geçen gün daha kötüye gitmesidir. Yandaki resim Akşam Gazetesi’nin 12 Aralık 1942 tarihli sayısının ana sayfasına aittir. Bu sayıdaki bir karikatür Balyoz davasının özünü oluşturmaktadır.
“Yeni Milli Mücadelemiz” konulu karikatürde Ahlak ve Menfaat arasında bir kavga vardır ve ahlak, menfaate karşı galip gelmektedir.
Fakat aradan 70 yıl geçtikten sonra durum tam tersine dönmüş ve bugün geldiğimiz durum itibarıyla menfaat ahlakı nakavt etmek üzeredir.
Bugün, ahlaklı insanlar ile şahsi menfaatlerini başta toplum olmak üzere her şeyin üstünde tutan, bu menfaatler uğruna din dâhil her şeyi kullanmaktan, yalan söylemekten, iftira atmaktan çekinmeyen, bir yerlere gelebilmek için başkalarını karalamaktan çekinmeyen insanlar arasında pek de adil olmayan bir mücadele devam etmektedir.
Balyoz davasında yapılan haksızlıklar, hukuksuzluklar, sahte deliller, yanlış bilirkişi raporları, gerçekler ile hiç alakası olmayan polis tutanakları, imzasız ihbar mailleri hepsi bu temel soruna dayanmaktadır.
Ama gelinen noktada eğer ahlak sahibi insanlar toparlanmazlar ise çocuklarımıza yaşanabilir bir ülke bırakma ihtimalimiz her geçen gün azalıyor.
Bugün yaşadığımız ve gelecekte muhtemelen yaşayacağımız bütün sorunların temelinde bence ahlak anlayışı yatmaktadır.
Türkiye için önümüzdeki yıllar, ahlaklı insanlar ile ahlaksız insanlar arasındaki mücadele ile geçmelidir.
Herkes safını ona göre seçmelidir.
TÜRKİYE ANAHTARI NEREDE KAYBETTİYSE ORADA ARAMALIDIR…
